Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Η τελευταία προκύρηξη.



“ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ ΛΑΟΝ

Οταν την 1ην Απριλίου 1955 ύψωσα την σημαία του επαναστατικού απελευθερωτικού κινήματος, έταξα ως σκοπόν την απελευθέρωσιν της Κύπρου και εζήτησα την υποστήριξιν του Ελληνικού Κυπριακού λαού και την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Εθνους, αίτινες μου παρεσχέθησαν πλήρως κατα τον τετραετή σκληρόν αγώνα μας. Ηδη κατόπιν της μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδος και Τουρκίας συμφωνίας της Ζυρίχης, η οποία επεκυρώθη εν Λονδίνω και υπό του Εθνάρχου Μακαρίου, είμαι υποχρεωμένος ΝΑ ΔΙΑΤΑΞΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΥΣΙΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ Εκείνος ο οποίος δεν θα εδέχετο την συμφωνίαν και θα συνέχιζε τον αγώνα, θα ΕΔΙΧΑΖΕ όχι μονον τον Κυπριακόν λαόν, αλλά πιθανώς και ολόκληρον το έθνος, τα δε αποτελέσματα του εθνικού διχασμού θα ήσαν απείρως καταστρεπτικώτερα από τα τοιαύτα, τα οποία τινες νομίζουν, οτι θα επιφέρη η δοθείσα λύσις (συμβιβασμού , η οποία ασφαλώς δεν ικανοποιεί τους πόθους μας).

Το κατ΄ εμέ , ειναι προτιμωτέρα η λύσις αυτή, έστω και εάν δεν ειναι εκείνη, που αναμέναμεν και η οποία θα ικανοποιεί τους πόθους μας, παρά ο εθνικός διχασμός, γιατί σ' ένα τέτοιο διχασμό, ΘΑ ΤΑ ΧΑΣΩΜΕΝ ΟΛΑ. Αντί του πολεμικού παιάνος, θα σημάνω σήμερον ΟΜΟΝΟΙΑΝ, ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΓΑΠΗΝ ίνα επί των ερειπίων και της τέφρας της απαστραπτούσης από δόξαν και εθνικόν μεγαλείον Κυπριακής εποποιϊας ανοικοδομήσετε το νέον οικοδόμημα της νεαράς Δημοκρατίας. Εις τους πρωτεργάτας αυτής εναπόκειται ήδη να την οδηγήσουν εις την οδόν της ευημερίας και της προόδου. 

Οσον αφορά εμέ, αποφασισμένος να μην αναμιχθώ εις την πολιτικήν και την δημόσιαν ζωήν, τόσον εν Κύπρω όσον και εν Ελλάδι, θα παρακολουθώ με αγωνίαν εκ του μακρόθεν τα βήματα της πολυβασανισμένης και αιματοβρέκτου Πατρίδος και θα συμμερίζωμαι μαζί σας την χαράν και τον πόνον σας (και εις την οποίαν, παρα τας προσπαθείας μου, η πολιτική δεν κατόρθωσε να δώση εις το ακέραιον εκείνο, που επεθύμουν, ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΤΗΣ.) Η Κύπρος ειναι πολύ μικρά εις έκτασιν δια να επιτελέσω μόνος έργον μεγαλύτερον εναντίον μιας πανισχύρου αυτοκρατορίας . 

Έχω την συνείδησιν ήσυχον, οτι έπραξα το καθήκον μου. Έργον της πολιτικής ήτο να εκμεταλλευθή τους επικούς αγώνας του Κυπριακού Λαού.. και αύτη τους εξεμεταλλέυθη όπως ηδυνήθη ή όπως ενόμισε καλύτερον. ΝΥΝ ΟΦΕΙΛΩΜΕΝ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΩΜΕΝ Συσπειρωθείτε ΟΛΟΙ, ΗΝΩΜΕΝΟΙ περιξ του ΕΘΝΑΡΧΟΥ, ο οποίος αποτελεί σήμερον σύμβολον ΕΝΟΤΗΤΟΣ και ΙΣΧΥΟΣ και βοηθήσατε τούτον εις το δύσκολον έργον του. Αύτη ειναι η επιθυμία μου, προς την οποίαν καλώ πάντας να συμμορφωθούν.

Ε.Ο.Κ.Α Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ”

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

ΔΡΕΣΔΗ.


796 Lancaster + 1.182 τόνoι εμπρηστικών  βομβών + 1478 τόνοι εκρηκτικών + 527 Β17 =  200.000 νεκροί.

Την Δρέσδη δεν ξεχνώ.



http://www.gedenkmarsch.de/dresden/

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΖΩΝΙΚΗ.



H επίσκεψη του πρωθυπουργού της μητρός πατρίδος κ. Αλέξη Τσίπρα απέδειξε για μια ακόμη φορά τον μονόδρομο που οδηγούμαστε από τις κυβερνήσεις τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδος.

Ο με σαφή λαϊκή εντολή ενάντια στα Μνημόνια και στην Τρόικα για τη σωτηρία της Ελλάδος, νέος πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως δεν αποδέχεται τετελεσμένα και θα αντιταχθεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναβάθμισης του ψευδοκράτους ενώ ταυτόχρονα θα στηρίξει τις συνομιλίες που στοχεύουν τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με μια κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, με πολιτική ισότητα, όπως αυτή περιγράφεται από τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Οι δηλώσεις αυτές του Έλληνος πρωθυπουργού δεν αποτελούν απλά δείγμα του ενδοτισμού που χαρακτηρίζουν την πολιτική ηγεσία Κύπρου και Ελλάδος. Οι δηλώσεις αυτές αποτελούν την ξεκάθαρη προδοτική στάση των εκλελεγμένων ηγεσιών που ποτέ τους δεν αντιλήφθηκαν ότι για εμάς τους Έλληνες της Κύπρου χειρότερη από το κάθε μνημόνιο και την κάθε τρόϊκα είναι η υποταγή στην λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Οι επισκέψεις στα Φυλακισμένα Μνήματα και οι κατεθέσεις στεφάνων στους πεσόντες αγωνιστές της ΕΟΚΑ τόσο από τον Έλληνα πρωθυπουργό όσο και από τους τοπική πολιτική ηγεσία αποτελεί για εμάς τους εθνικιστές την μεγαλύτερη Ύβρη.